BEZDENNA GENEZA...

Prolog
Muzykę Absu określano różnie. Mówiono o niej, że jest tajemnicza, majestatyczna, magiczna, silna i przekonywująca. Jednak zespół zawsze określał ją jako “mitologiczny occult metal.” Ta kategoryzacja przyczniła się do kultowego statusu jaki posiada Absu na świecie. Ich talent do łączenia ekstremalnego metalu z progresywnymi tonami stał się podstawą formuły w której dominują solidne kompozycje wsparte umiejętnością zainteresowania publiczności, które są tak samo zajadliwe jak i urzekające. Ta specyficzna alchemia rozrywki sprawiła, że Absu zyskał sobie ponadczasowy szacunek swoich fanów, a także innych muzyków.

Historia
W 1989 kwitnący, pozamiejski region Plano w Teksasie (USA) był znany przede wszystkim z powodu cieszącego się złą słwą klubu “The Death Club” (szególnie pośród nastolatków). Ci ostatni, nie umiejąc sprostać oczekiwaniom rodziców, uciekali w alkohol, narkotyki i przestępstwa, które stały się przyczyną wielu przedawkowań i samobójstw. Ta sceneria stała się receptą na rebelię, a także ucieczkę do świata okultyzmu, mitologii i muzyki dla przyszłych członków Absu.

Na początku zespół uformował się jako Dolmen (co po bretońsku znaczy “przenośny grobowiec,” a po walijsku, “kromelch”) i okreśał siebie jako "dark speed metal," czerpiąc inspiracje z grup takich jak Slayer, Bathory, Deathrow (z Niemiec), Destruction, Kreator, Sodom, Texan (z Teksasu), Morbid Scream, Necrovore czy Rigor Mortis.

Jego założyciele Shaftiel (gitara/wokal) i Equitant (gitara/bass) ostatecznie zmienili nazwę na “Absu” na początku 1991 co miało związek z ich zafascynowaniem mistycyzmem i mitlogią. Ich pierwszym doświadczeniem było wydanie kaset Return Of The Ancients & Infinite And Profane Thrones oraz siedmiocalówki The Temples Of Offal for Gothic Records w 1992. Na scenie supportowali takie zespoły jak Entombed, Unleashed, Vital Remains, Incantation, Dead Horse czy Autopsy. W przeciągu dwóch lat, Absu stał się rozpoznawalny w Teksasie.

W 1993 ukazał się ich debiutancki album Barathrum: V.I.T.R.I.O.L. nakładem Gothic, a następne licencje na jego wydanie otrzymała francuska Osmose Productions (w tym samym roku). Na albumie debiutował perkusista i wokalista Proscriptor, a klasyczny trzyosobowy skład Absu stał się faktem. Jeszcze tego samego roku zespół opóścił Gothic i przeszedł do Osmose, by w 1995 wydać drugi album, The Sun Of Tiphareth, a także dwa dodatkowe albumy, dwie epki, jedną kompilację i klip wideo.

Przy akompaniamencie wieloletniego współpracownika i sesyjnego basisty/wokalisty Mezzadurusa (Blood Storm/Goreaphobia), Absu odbył trasę koncertową po Ameryce Północnej i Europie razem z Enslaved, Impaled Nazarene, Infernö i Sadistik Exekution.

Po krótkim okresie odpoczynku od tego wywrotowego towarzystwa, Absu powrócił w 2001 by wydać album, który do tej pory cieszy się największym uznaniem spośród wszystkich wydań Absu: Tara. Album ukazał się nakładem Osmose Productions i Olympic Recordings/Century Media. Krążek oferował przykówającą uwagę i dotychczas niespotykaną muzyczną i liryczną podróż, której wcześniej nie zapewnił żaden inny metalowy zespół na albumie koncepcyjnym. Tara była ostatnią częścią trylogii, na którą składały się wydane w 1997 The Third Storm Of Cythrául i In The Eyes Of Ioldánach z 1998. Te “soniczne dokumenty” były silnie skoncentrowane na wątkach związanych z magią Thelemy i celtycką mitologią, a sam koncept poruszał tematykę archaicznych tradycji dotyczących m.in. tyranii.

Na początku 2002 w zespole coraz bardziej rosło napięcie między muzykami, a Proscriptor wziął udział przesłuchaniach do roli nowego perkusisty Slayera. Cały process był długi i żmudny, a Slayer koniec końców dogadał się z oryginalnym pałkerem (Dave Lombardo). Proscriptor powrócił do Absu i zaczął nagrywać nowy album (o tej samej nazwie co zespół). Niestety, z pwodou nagłego urazu ręki, Equitant i Shaftiel byli zmuszeni rozstać się z nim w styczniu 2003.

Po uływie pięciu lat, Proscriptor zreorganizował Absu i podpisał papiery z Candlelight Records by rozpocząć nową trylogię: Absû/Abzû/Apsû. Po wielokrotnej zmiane składu,  w 2009 ukazał się album Absû, a następnie w 2011 Abzû. Do wydania kolejnego albumu, Proscriptor zrekrutował basistę i wokalistę Ezezu jako stałego członka. Zespół rozpoczął wtedy długie tournee, koncertując w wielu miejsach na śiwecie aż do 2017.

W styczniu 2020, Proscriptor ogłosił rozwiązanie Absu i wystosował taką wiadomość pożegnalną: "After meager deliberation and zero remorse, I have decided to dissolve Absu after three decades of existence. Collectively and universally speaking, this decision is finite due to insoluble circumstances, which has led to this ultimate result. No amount of time, exertion, formula or fashion can alter my verdict. Refusing to further comment on the subject, I leave thee with the following enchantment: For there are bitter waters of Chaos held immobile under (the) ground – And the Sovereigns, who personify them, , reign over Opacities and Beyond.Beseech these All-Begetters in darkness, outside the circles of time. In Chaos’ sleight of hand, the Deep will respond.”

Sześć miesięcy później powołany został nowy zespół, będący nowym wcieleniem i bezpośrednią kontynuacją Absu: Proscriptor McGovern’s Apsû. Szeregi zespołu w dalszym ciągu zasila Proscriptor (Absu: 1992-2020), basista/wokalista Ezezu (Absu: 2009-2020) oraz nowi członkowie: wirtuoz gitary Vaggreaz (Possessed, Gruesome) i klawiszowiec Vorskaath (Zemial, Agatus). Nazwa zespołu, która jest jednocześnie nazwą albumu, wzięła się od fuzji imienia lidera grupy oraz nigdy niewydanej, ostatniej płyty Absu zatytułowanej “Apsû”. Album zawiera charakterystyczne dla twórcy i jego stylu brzmienie, określane jako “mythological occult metal,” wzbogacone o elementy muzyki psychodelicznej, fusion i vintage electronics. Płytę nagrano w kilku różnych studiach, a ostateczny miks otrzymała w Dallas (Teksas) u boku Proscriptor'a i J.T. Longoria (Absu, King Diamond, Solitude Aeternus). Masteringu dokonał nominowany do szwedzkiej nagrody Grammy Karl Daniel Lidén w Szwecji. Gościnnie na albumie zagrali Ross Friedman (Ross The Boss, ex-Manowar), Rune Eriksen (Aura Noir, Vltimas, ex-Mayhem), Alex Colin-Tocquaine (Agressor) i The Dark (Agatus). Za okładkę i oprawę graficzną odpowiada ceniony polski ilustrator Zbigniew Bielak (Darkthrone, Portal, Watain).

Skład:
Proscriptor McGovern – perkusja, teksty, echoplex, flet papago, analogiczne i cyfrowe syntezatory, wokale

Vorskaath – analogowe i cyfrowe syntezatory, klasyczna/akustyczne gitara, melotron i generator sygnału

Vaggreaz – gitara prowadząca, rytmiczna i akustyczna

Ezezû – elektryczny bass, dodatkowe instrumenty i wokal